u

EsperantoRedakti

 Vikipedio enhavas artikolon pri: Esperanta alfabeto

  LiteroRedakti

 Signifoj
Redakti

  1. la vokala litero «u» je sia minuskla skriba formo
 Elparolo
IFA:  [u]  estas ĉiam ĝuste. Fakultative IFA:  [uː]  en malferma aŭ akcenta silabo, kaj senakcenta IFA:  [u̯]  antaŭ alia vokalo.[1]
 Vidu ankaŭ
 Fontoj kaj citaĵoj
  1. ↑ Kálmán Kalocsay kaj Gaston Waringhien. Plena Analiza Gramatiko de Esperanto. Kvina korektita eldono. — Roterdamo, 1980.

  LiternomoRedakti

Kazo Ununombro Plurnombro
Nominativo u uoj
Akuzativo uon uojn

 Signifoj
Redakti

  1. nomo de la litero U, dudek-kvina litero de la Esperanta alfabeto.
Rimarkoj: la vorto u, liternomo, estas fundamenta vorto de Esperanto, tamen tiel konfirmita nur dum la Sepa Oficiala Aldono al la Universala Vortaro, farita de la Akademio de Esperanto.
 Vorterseparo
u (+ o)
 Samsencaĵoj
 Vidu ankaŭ
  • U, majuskla skribformo
  • u, minuskla skribformo

Majuskloj: A | B | C | Ĉ | D | E | F | G | H | Ĥ | I | J | K | L | M | N | O | P | R | S | Ŝ | T | U | Ŭ | V | Z
Minuskloj: a | b | c | ĉ | d | e | f | g | h | ĥ | i | j | k | l | m | n | o | p | r | s | ŝ | t | u | ŭ | v | z
Liternomoj: a, bo (be), co (ce), ĉo (ĉa), do (de), e, fo (ef), go (‎ge), ĝo (ĝe), ho (ha), ĥo (ĥi), i, jo (je), ĵo (‎ĵi), ko (ka), lo (‎el), mo (om), no (‎en), o, po (pa), ro (ar), so (es), ŝo (‎eŝ), to (‎ta), u, ŭo (eŭ), vo (vi), zo (ze)

 

 Tradukoj
Redakti

   
 Fontoj kaj citaĵoj

polaRedakti

  AdverboRedakti

 Vorterseparo

 Signifoj
Redakti

[1] ĉe
 Deveno
[1]
 Samsencaĵoj
[1]
 Kontraŭvortoj
[1]
 Supernocioj
[1]
 Subnocioj
[1]
 Ekzemploj
[1]
 Parolturnoj
[1]
 Frazaĵoj
[1]
 Derivaĵoj
[1]
 Referencoj kaj literaturo
Danuta KOWALSKA (2002). SŁOWNICZEK polsko – esperancki
 Fontoj kaj citaĵoj
Elŝutita el "https://eo.wiktionary.org/w/index.php?title=u&oldid=883376"