u
EsperantoRedakti
LiteroRedakti
Signifoj
Redakti
- la vokala litero «u» je sia minuskla skriba formo
Elparolo |
- IFA: [u] estas ĉiam ĝuste. Fakultative IFA: [uː] en malferma aŭ akcenta silabo, kaj senakcenta IFA: [u̯] antaŭ alia vokalo.[1]
Vidu ankaŭ |
- U, majuskla formo
- gramatika finaĵo u
Fontoj kaj citaĵoj |
- ↑ Kálmán Kalocsay kaj Gaston Waringhien. Plena Analiza Gramatiko de Esperanto. Kvina korektita eldono. — Roterdamo, 1980.
LiternomoRedakti
Kazo | Ununombro | Plurnombro |
---|---|---|
Nominativo | u | uoj |
Akuzativo | uon | uojn |
Signifoj
Redakti
- nomo de la litero U, dudek-kvina litero de la Esperanta alfabeto.
- Rimarkoj: la vorto u, liternomo, estas fundamenta vorto de Esperanto, tamen tiel konfirmita nur dum la Sepa Oficiala Aldono al la Universala Vortaro, farita de la Akademio de Esperanto.
Vorterseparo |
Samsencaĵoj |
Vidu ankaŭ |
Tradukoj
Redakti
Fontoj kaj citaĵoj |
polaRedakti
AdverboRedakti
Vorterseparo |
Signifoj
Redakti
- [1] ĉe
Deveno |
- [1]
Samsencaĵoj |
- [1]
Kontraŭvortoj |
- [1]
Supernocioj |
- [1]
Subnocioj |
- [1]
Ekzemploj |
- [1]
Parolturnoj |
- [1]
Frazaĵoj |
- [1]
Derivaĵoj |
- [1]
Referencoj kaj literaturo |
- Danuta KOWALSKA (2002). SŁOWNICZEK polsko – esperancki
Fontoj kaj citaĵoj |