Vikipedio enhavas artikolon pri: J
  1. la konsonanta kaj vokala litero j je sia minuskla skriba formo.
 Elparolo
Vokala IFA [i̯] ) en la diftongaj vokaloj /aj, ej, oj, uj/. Konsonanta IFA [j]  inter vokaloj, post konsonanto, kaj ĉe la komenco de vorto.[1]
 Vidu ankaŭ
 Fontoj kaj citaĵoj
  1. Kálmán Kalocsay kaj Gaston Waringhien. Plena Analiza Gramatiko de Esperanto. Kvina korektita eldono. — Roterdamo, 1980.