Vikipedio enhavas artikolon pri: Esperanta alfabeto

 Signifoj
redakti
  1. la vokala litero «o» je sia minuskla skriba formo
 Elparolo
IFA [o̞]  estas ĉiam ĝuste. Fakultative akcentaj IFA [oː]  en malferma silabo kaj IFA [ɔ]  en ferma silabo.[1]
 Vidu ankaŭ
 Fontoj kaj citaĵoj
  1. Kálmán Kalocsay kaj Gaston Waringhien. Plena Analiza Gramatiko de Esperanto. Kvina korektita eldono. — Roterdamo, 1980.
Kazo Ununombro Plurnombro
Nominativo o ooj
Akuzativo oon oojn

 Signifoj
redakti
  1. nomo de la litero O, dek-naŭa litero de la Esperanta alfabeto.
Rimarkoj: la vorto o, liternomo, estas fundamenta vorto de Esperanto, tamen tiel konfirmita nur dum la Sepa Oficiala Aldono al la Universala Vortaro, farita de la Akademio de Esperanto.
 Vorterseparo
o (+ o)
 Samsencaĵoj
 Vidu ankaŭ
  • O, majuskla skribformo
  • o, minuskla skribformo
 

 Tradukoj
redakti

o

 Signifoj
redakti
  1. li, ŝi, aŭ ĝi

 Tradukoj
redakti
 Elparolo
IFA o̞ 

 Signifoj
redakti
[1] li, ŝi, aŭ ĝi
 Vidu ankaŭ