Vikipedio enhavas artikolon pri: Esperanta alfabeto

Signifoj
redakti
  1. la vokala litero «o» je sia minuskla skriba formo
Elparolo
IFA:  [o̞]  estas ĉiam ĝuste. Fakultative akcentaj IFA:  [oː]  en malferma silabo kaj IFA:  [ɔ]  en ferma silabo.[1]
Vidu ankaŭ
Fontoj kaj citaĵoj
  1. Kálmán Kalocsay kaj Gaston Waringhien. Plena Analiza Gramatiko de Esperanto. Kvina korektita eldono. — Roterdamo, 1980.
Kazo Ununombro Plurnombro
Nominativo o ooj
Akuzativo oon oojn

Signifoj
redakti
  1. nomo de la litero O, dek-naŭa litero de la Esperanta alfabeto.
Rimarkoj: la vorto o, liternomo, estas fundamenta vorto de Esperanto, tamen tiel konfirmita nur dum la Sepa Oficiala Aldono al la Universala Vortaro, farita de la Akademio de Esperanto.
Vorterseparo
o (+ o)
Samsencaĵoj
Vidu ankaŭ
  • O, majuskla skribformo
  • o, minuskla skribformo
 

Tradukoj
redakti

o

Signifoj
redakti
  1. li, ŝi, aŭ ĝi

Tradukoj
redakti
Elparolo
IFA:   

Signifoj
redakti
[1] li, ŝi, aŭ ĝi
Vidu ankaŭ