rusa redakti

  Substantivo redakti

 Signifoj
redakti

1 figursenca, dimkar. pikilo.
  • ◆ В глазах у него потемнело, руки и ноги пошли ледяными иголочками. Ирина Муравьева, « Мещанин во дворянстве.», 1994 j.
  • En liaj okuloj malheliĝis, la manoj kaj piedoj eksentis glaciajn pikiletojn. Irina Muravjova. Filistero en nobelaro. 1994.
  • ◆ Сощуришь глаза ― и во все стороны брызгают иголочки света. И. Грекова, « Фазан.», 1984 j.
  • Oni fendigas la okulojn ― kaj ĉiudirekten ŝprucas pikiletoj de lumo. I. Grekova. Fazano. 1984.
  • ◆ И тем не менее где-то какая-то иголочка в самой глубине души покалывала председателя. М. А. Булгаков, « Мастер и Маргарита, часть 1.», 1929-1940 j.
  • Kaj tamen ie iu pikileto en la fundo de la animo fojefoje pikadis la prezidanton. Miĥail Bulgakov. Majstro kaj Margarita, parto 1. 1929-1940.
2 figursenca, dimkar. kudrilo.
  • ◆ Почему же мне жаждалось выглядеть с иголочки? Булат Окуджава, « Искусство кройки и житья.», 1985 j.
  • Kial mi sopiregis aspekti je kudrilo [perfekte vestita]? Bulat Okuĝava. Arto de tajlado kaj kudrado. 1985.
  • ◆ Без труда вставляет в ушко иголочки еле видимую нить. Александр Сокуров, «Письма на родину.», 2007 j.
  • Sen peno li enigas en trueton de kudrileto apenaŭ videblan fadenon. Aleksandr Sokurov. Letero al la patrujo. 2007.
3 figursenca, dimkar. nadlo, dorno.
  • ◆ Туберкулез давно побежден: школьная медсестра царапала предплечье острой иголочкой, и это называлось пирке. Бахыт Кенжеев, « Из Книги счастья (2007) // «Новый Мир».», 2008 j.
  • Tuberkulozo estas delonge venkita: lerneja flegistino gratadis antaŭbrakon per akra nadleto kaj tio nomiĝis piko. Baĥit Kanĵejev. El Libro de feliĉo (2007) // "Nova mondo". 2008.
4 (botaniko) degenerinta folio de kelkaj plantoj (abio, pino, kakto ktp).
  • ◆ Да и дерево какое-то странное, с непонятными иголочками вместо листиков. Н. Ф. Королева, « Другая собака // «Наука и жизнь».», 2007 j.
  • Kaj ankaŭ arbo estas stranga, kun nekompreneblaj pikiletoj anstataŭ folioj.| N. F. Koroljova. Alia hundo // "Scienco kaj vivo". 2007.

 Atributoj
redakti

fleksio de vorto иголочка
laŭ tipo 3*a
kazo sing. plur.
nom. иго́лочка иго́лочки
gen. иго́лочки иго́лочек
dat. иго́лочке иго́лочкам
akuz. иго́лочку иго́лочки
inst. иго́лочкой
иго́лочкою
иго́лочками
prep. иго́лочке иго́лочках


Substantivo, neanima, ina genro, 1-a deklinacio (tipo de deklinacio 3*a laŭ klasifikado de A.A. Zaliznjak).

 Prononco
  • singularo: IFA /ɪˈɡoɫət͡ɕkə/ 
  • singularo:
    Sono :(lingvo -ru-)
    (dosiero)
    , pluralo:
    (lingvo -ru-)
    (dosiero)
 Derivaĵoj
 Deveno

Ĝi devenas de la praslava *jьgъla, de kiu interalie devenis: la malnovslava игълинъ (la malnovgreka τῆς ῥαφίδος), la rusa игла, la ukraina iгла́, єгла́, го́лка, la belorusa го́лка, la bulgara игла́, la serbokroata ѝгла (akuzativo: и̏глу), la ĉakma iglà, jàgla, ìgla, la slovena ígla, iglà, la slovaka ihla, la ĉeĥa jehla, la pola igła, dialekte jеgłа, la kaŝuba jеgłа, la suprasoraba jеgłа, malsuprasoraba głа, jеgłа La praslava *jьgъla estas komparata kun la kelta *joug- en la kimra gwnïо (kudri), eble ankaŭ rilata al tiu ĉi. Ĉi tien oni ankaŭ ligas latinan аеgеr (malsanulo), latvajn îgstu, îgt (velki, suferi), ligitajn al la litova ingzdù (mi plendas) kaj la pola jędzа (furio, nigra sorĉistino), komparu яга́. La malnovprusa аусulо (pikilo) ne disigeblas de la greka αἶκλοι ̇αἱ γωνίαι τοῦ βέλους, αἰχμή (pinto de pikilo), ligitaj al la litova iẽšmas, malnovprusa aysmis (rostostango). La slava jьgъla proksimas ankaŭ al la germana Nаgеl (najlo). Max Julius Friedrich Fasmer. Russisches etymologisches Wörterbuch (Rusa etimologia vortaro)

 Esprimoj (parolturnoj)
 Referencoj kaj literaturo