дочь

rusa

 Substantivo

Signifoj

[1] filino, inseksa homido, rigardata rilate al la gepatroj.

• ◆ Она живёт с дочерью, но дочь лежит в больнице… В. М. Шукшин, «Калина красная», 1973. j.

• →Ŝi loĝas kun filino, sed filino estas enhospitaligita. Vasilij Ŝukŝin. Viburno ruĝa. 1973.

• ◆ Пришла и царица со своими детьми ― двумя сыновьями и двумя дочерьми. Александр Голяндин, «Она была бородатым фараоном // «Знание — сила»», 2005. j.

• →Venis carino kun siaj infanoj ― du filoj kaj du filinoj. Aleksandro Golandin. Ŝi estis barbohava faraono. 2005.

• ◆ Он думал о четырёх своих дочерях, не знающих грамоты, о жене. А. Н. Толстой, «Черная пятница», 1924. j.

• →Li pensis pri kvar siaj filinoj senalfabetaj, pri edzino. Alekseo Tolstoj. Nigra vendredo. 1924.

• ◆ Воспитывала дочерей уже мачеха, сумевшая, впрочем, стать для них тем, что называется хорошая мать. Александр Солженицын, «В круге первом. Т. 1. Гл. 26-51.», 1968. j.

• →Edukis filinojn jam bopatrino, kiu tamen sukcesis iĝi por ili tiu, kiun oni nomas bona patrino. Aleksandro Solĵenicin. En la cirklo unua. Vol. 1. Ĉapitroj 26-51. 1968.

[2] sublim. ino, rigardata kiel ido de iu etna aŭ alia komunumo.

• ◆ Настоящая дочь своего народа

• →Ŝi estas vera filino de sia popolo.

Atributoj

Substantivo, anima, ina genro, 3-a deklinacio (tipo de deklinacio 8e^ laŭ klasifikado de A.A. Zaliznjak).

kazo	sing.	plur.
nom.	до́чь	до́чери
gen.	до́чери	дочере́й
dat.	до́чери	дочеря́м
ak.	до́чь	дочере́й
inst.	до́черью	дочеря́ми дочерьми́
pr.	до́чери	дочеря́х
lok.	до́че	—

Prononco

singularo: IFA:  /dot͡ɕ/ , pluralo: IFA:  /[ˈdot͡ɕɪrʲɪ/ 

Elparolo

Sono :

(

lingvo -ru-

)

(dosiero)

(singularo)

Дочь Рафке [Filino de Rafke]

Дочь советской Киргизии [Filino de la sovetia Kirgizio]

Samsencaĵoj

[1], [2] дщерь

Kontraŭvortoj

[1] мать, отец (laŭ parencaj rilatoj), сын (laŭ sekso), падчерица (laŭ parencaj rilatoj)

[2] сын (laŭ sekso)

Hiperonimoj

[1] отпрыск, ребёнок, дитя

[2] дитя

Hiponimoj

[1] падчерица

Derivaĵoj

Parencaj vortoj
diminutivoj: дочка, доченька, дочурка, дочура, дочурочка substantivoj: дщерь, удочерение adjektivoj: дочерний verboj: удочерять, удочерить adverboj: по-дочернему participoj: удочеряющий, удочеряющаяся, удочеряемая, удочерявший, удочерявшаяся, удочеривший, удочерившаяся, удочерённая gerundioj: удочеряя, удочеряясь, удочеряв, удочерявши, удочерявшись, удочерив, удочеривши, удочерившись

Deveno

Devenas el la malnovslava dъkťi, de kiu interalie devenis: la malnovslava дочи (de *дъчи), poste дочь (ekde la 15-16a jarcentoj), la malnovslava дъшти (genitivo: дъштере), la ukraina доч (genitivo: дочери), дочка, la bulgara дъщеря, la serbokroata kħи̑ (genitivo: kħе̏pи), la slovena hčȋ (genitivo hče^re), la malnovĉeĥa dci, la ĉeĥa dcera, slovaka dcéra, la pola cora, córka. Ĝi parencas al la litova duktė̃ (genitivo: dukter̃s) «filino», dūkrà (*duktrā), podukrà, podukrė «bofilino», la malnovprusa duckti «filino», po-ducre «bofilino», la malnovhinda duhitā́, la avesta dugǝdar-, la armena dustr, la gota daúhtar, la nova supregermana Tochter, la greka θυγάτηρ, la toĥara A ckācar, В tkācer, poste verŝajne al la malnovhinda dṓgdhi «iu melkas, melkiĝas». Ankaŭ rigardu arkaikan formon de la komparativo: slavono дъщерьши «nevino», la malnovhinda ac̨vatarás «mulo», la latina matertera «onklino». Max Julius Friedrich Fasmer. Russisches etymologisches Wörterbuch (Rusa etimologia vortaro)

Proverboj

Сын глядит в дом, а дочь глядит вон.

• →Filo rigardas en domon, dum filino rigardas eksteren.

Сына кормить — взаймы давать; дочь кормить — в окно деньги выбрасывать.

• →Nutri filon estas kvazaŭ prunti; nutri filinon — kvazaŭ monon en fenestron ĵeti.

Дочь — матери помощница.

• →Filino — al patrino helpantino.

Дочь на отца похожа — счастливая.

• →Se filino similas al patro ŝi estos feliĉa.

Дочь — чужое сокровище.

• →Filino estas alies trezoro.