La paĝo enhavas artikolojn pri kelkaj lingvoj.
el la latina ūnus . La fina -u estas verŝaje analogie al la fina -u de tiu , kiu , ktp
unu
la malplej granda kvanto eble da objektoj, kiuj ekzistas; la nombro da iu sola, la naturala nombro sekvanta post nul , kaj la bazo de nombri (1 ). Ekzemploj
Oni havas unu kapon.
Ni ne povis vidi pli malproksime ol unu metron aŭ du antaŭen super la reloj .[1] Derivaĵoj
Kazo
Ununombro
Plurnombro
Nominativo
unu
Akuzativo
unika
celon ni ĉiuj havas unu kaj klaran [2]
iu certa
unu vidvino havis du filinojn [3]
en unu tago, kiam ŝi estis apud tiu fonto [4] Rimarkoj: estas often dubinde, ĉu specifa uzo de 'unu' estas numerala aŭ adjektiva. Ne troviĝas la fleksioj *unuj aŭ *unun.
Kazo
Ununombro
Plurnombro
Nominativo
unu (unun )
unuj
Akuzativo
unujn
unu iu, iu unu
la pli juna [estis] unu el la plej belaj knabinoj [5]
unuj objektoj venis en unujn manojn, aliaj en aliajn manojn [6] Rimarkoj: ĉe la akuzativo, la plurnombra formo unujn estas norma, sed la logika ununombra formo unun estas rara, kvankam ĝi troviĝas ĉe kelkaj bonaj aŭtoroj
unu (prefiksa formo nu- , akuzativa formo nu )
ni