laĉo

Esperanto

 Substantivo

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	laĉo	laĉoj
Akuzativo	laĉon	laĉojn

1. ŝnureto el kotono, silko, ledo ks, kiun oni trapasigas tra specialaj truetoj por streĉi kaj kunligi du partojn de vestoj, korsetoj, ŝuoj kaj ceteraj

   mi preferas ŝuojn kun zipoj al ŝuoj kun laĉoj.

   kara, helpu frateton laĉi ŝuojn.

   streĉe laĉita korseto malfaciligis mian spiradon

2. io simila (koliero, plektaĵo ks)

   Laĉo da koraletoj ĉirkaŭis ŝian belan kolon.

   mi ne volas laĉi mian volon per leĝoj.

Tradukoj

   

angla: lace → en belorusa: шнур → be franca: lacet → fr vira germana: Schnürband → de neŭtra, Schnürsenkel → de vira, Litze → de ina hispana: lazo → es vira

hungara: fűző → hu nederlanda: veter → nl ?m f n? pola: sznurowadło → pl neŭtra portugala: laço → pt vira rusa: шнурок → ru vira

Referencoj kaj literaturo

•  laĉo
• Majstro, la Esperanta multlingva tradukvortaro: „laĉo“.

Fontoj kaj citaĵoj