1 (familiara) peco da vato, kotono kombita kaj premita en molajn tavolojn.
◆ И в каком порядке он держал свой станок: он пыль с него сдувал и каждый винтик гигроскопической ваткой обтирал. М. М. Зощенко, «Поминки.», 1938 j.
→Kaj en kia ordo li tenis sian razilon: li polvon de ĝi forblovadis kaj ĉiun bolteton per sorba vateto senpolvigis. Miĥail Zoŝĉenko. Funebro. 1938.
◆ Молоденький доктор в застиранном белом халате усердно совал мне под нос ватку с лекарством. Татьяна Сахарова, « Добрая фея с острыми зубками.», 2005 j.
→Juna doktoro en plurfoje lavita mantelo persiste ŝovadis sub mian nazon vateton kun kuracilo. Tatjana Saĥarova. Bonkora feino kun akraj dentetoj. 2005.
◆ Попробуйте понюхать ватку, смоченную нашатырным спиртом, и вы сразу же поймете. С. В. Рязанцев, « В мире запахов и звуков.», 1997 j.
→Provu flari vateton, trempitan je amoniako kaj vi tuj komprenos. S. V. Rjazancev. En la mondo de odoroj kaj sonoj. 1997.
◆ Мастерскую выбелили заново, стёкла промыли с мелом; между рамами насыпаны для тепла опилки, прикрыты ваткой, а по ватке разложены шерстинки, — зелёные, голубые, красные. И. С. Шмелёв, «Лето Господне.», 1927–1944 j.
→Metiejon oni stukis denove, vitrojn oni lavis kun mielo; inter fenestrokadroj estas ŝutitaj por varmo segaĵoj, kovritaj je vateto kaj laŭ la vateto estas dismetitaj laneroj — verdaj, helbluaj, ruĝaj. Ivan Ŝmeljov. Somero Dia. 1927–1944.
Ĝi devenas de nekonata formo, supozeble de la arabawáḍḍa aŭ [[batin].] (subŝtofo). Al kelkaj eŭropaj lingvoj ĝi estis verŝajne pruntita pere de la hispana bata (hejma mantelo). Al la rusa ĝi venis de la germana Watte.
Max Julius Friedrich Fasmer. Russisches etymologisches Wörterbuch (Rusa etimologia vortaro)
