verbo

Esperanto

 Substantivo

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	verbo	verboj
Akuzativo	verbon	verbojn

Deveno

el la latina vorto " verbum " ^→ la

Signifoj

1. (lingvoscienco; vortospeco) vorto, kiu plej ofte signifas agon ("legi", "kuri"), okazon ("brili", "disiĝi") aŭ staton ("ekzisti", "vivi", "stari") kaj kiu modifiĝas por indiki intencon (pere de siaj gramatikaj modoj: indikativo por realeco, imperativo por ordono aŭ propono, kondicionalo por kondiĉo kaj hipotezo) kaj tempon (pere de siaj konjugacioj en la nuna, la pasinta kaj la venonta tempo)

Vidu ankaŭ

• konjugacio, tenso, participo

Tradukoj

   

angla: verb → en germana: Verb → de indonezia: kata kerja → id, verba → id persa: فعل → fa

portugala: verbo → pt rusa: глагол → ru sveda: verb → sv neŭtra taĝika: феъл → tg

Referencoj kaj literaturo

•  verbo
• Ĉefred. G. Waringhien, Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV), SAT: Paris, 2005 -- kapvorto "verbo".
• Tatoeba, la fraza tradukvortaro, frazoj kun tradukoj al aliaj lingvoj "verbo"
• La Simpla Vortaro, „verbo“.