verbo

Esperanto

 Substantivo

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	verbo	verboj
Akuzativo	verbon	verbojn

verb + o

Deveno

El la latina verbum.

1. (lingvoscienco, vortospeco) vorto, kiu plej ofte signifas agon ("legi", "kuri"), okazon ("brili", "disiĝi") aŭ staton ("ekzisti", "vivi", "stari") kaj kiu modifiĝas por indiki intencon (pere de siaj modaloj: indikativo por realeco, imperativo por ordono aŭ propono, kondicionalo por kondiĉo kaj hipotezo) kaj tempon (pere de siaj konjugacioj en la nuna, la pasinta kaj la venonta tempo)

Tradukoj

   

angla : verb → en germana: Verb → de indonezia : kata kerja → id portugala : verbo → pt

rusa : глагол → ru sveda : verb → sv

Referencoj kaj literaturo

•  verbo
• Ĉefred. G. Waringhien, Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV), SAT: Paris, 2005  "verbo".
• Tatoeba, la fraza tradukvortaro, „verbo“.
• La Simpla Vortaro, „verbo“

Fontoj kaj citaĵoj

•  verbo