Esperanto redakti

  Interjekcio redakti

 Signifoj
redakti

[1] interj., el la hebrea lingvo («laŭdu Javeon!»), uzata ĉe la fino de psalmoj aŭ de himnoj, aŭ ŝerce kiel refreno de kanzono: venis knab’ saltanta, barbon ne havanta, haleluja![1]hosana.
 Deveno
prunto el la eklezilatina hallelūiā → la, siaflanke el la hebrea הַלְלוּ יָהּ‎, CHA: halalūjāh, halalū-jāh, „(glor)laŭdi Jah(ve)[2]; kunmetita el la imperativo multenombro de la hebrea verbo הַלְל‎, CHA: halal, „laŭdi, glorigi; elvoki“ kaj יָהּ‎, CHA: jāh, mallongigo de la di-nomo יהוה, יְהוֹה‎, CHA: jāhṿe, jehōṿāh [3]

 Tradukoj
redakti

 Referencoj kaj literaturo
 Fontoj kaj citaĵoj
  1. El la verkaro de L.L. Zamenhof
  2. Etymologisches Wörterbuch der deutschen Sprache. 24., durchgesehene und erweiterte Auflage. Walter de Gruyter, Berlin/New York ISBN 978-3-11-017473-1, DNB 965096742 sub la kapvorto »hallelujah«, p. 386
  3. Vikipedio enhavas artikolon pri: Haleluja
Halleluja