ŝtelo

Esperanto

Substantivo

 ŝtel + o ( eo , SB )

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	ŝtelo	ŝteloj
Akuzativo	ŝtelon	ŝtelojn

ŝtelo

Deveno

el la angla vorto " steal " ^→ en (= ŝteli) aŭ la germana vorto " stehlen " ^→ de (= ŝteli), siavice el ĝermana/teŭtona pralingvo *stelaną, komparu kun okcidenta frisa stelle, nederlanda stelen, dana stjæle, sveda stjäla, norvega stjele

Prononco

• IFA:  /ˈʃtelo/ 

• Sono :

  (

  lingvo -eo-

  )

  (dosiero)

Signifoj

1. (krimo) kontraŭleĝa forpreno de posedaĵo de alia persono aŭ organizaĵo aŭ eĉ ŝtato

   Kunmetaĵoj: ŝtelisto

Tradukoj

 (krimo) kontraŭleĝa forpreno de posedaĵo  

angla: theft → en indonezia: pencurian → id

rusa: кража → ru ina, воровство → ru neŭtra, похищение → ru neŭtra sveda: stöld → sv komuna

Vortfaradoj kaj vortgrupigadoj

Vortfaradoj kun N "ŝtel" (4)

ŝteli

ŝtelo

elŝteliĝi

ŝtelisto

Referencoj kaj literaturo

•  "reta-vortaro.de" ŝtelo