rajto

Esperanto

Substantivo

 rajt + o ( eo , SB )

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	rajto	rajtoj
Akuzativo	rajton	rajtojn

Deveno

el la angla vorto " right " ^→ en kun sama signifo

Signifoj

1. (juro) aro da ebloj agi kaj protektoj kontraŭ certaj malbonaĵoj, kiun persono aŭ organizaĵo aŭ besto povas ĝui, garantita per leĝo, interkonsento, tradicio aŭ simile

Tradukoj

 (juro)  

angla: right → en

indonezia: hak → id sveda: rätt → sv komuna, rättighet → sv komuna

Vortfaradoj kaj vortgrupigadoj

Vortfaradoj kun N "rajt" (2)

rajti

rajto

Referencoj kaj literaturo

•  rajto