trono

Esperanto

 Substantivo

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	trono	tronoj
Akuzativo	tronon	tronojn

1. Ceremonia seĝo de reĝo aŭ alia suvereno, ordinare ornamita kaj altigita.

   La reĝo sidis sur sia trono.

   Ne atingos krio ĝis la trono de Dio.

2. La reĝa aŭ suverena povo.

   Li perdis sian tronon.

   Dio tronas en la ĉielo.

   La angla revolucio detronigis Karolon la 1an.

   Oni volis surtronigi tute alian homon.

Tradukoj

   

angla: throne → en franca: trône → fr germana: Thron → de

pola: tron → pl rusa: престол → ru, трон → ru

Referencoj kaj literaturo

• tron
•  trono

---

portugala

Prononco

• IFA:  /tɾõnʊ/ 

 Substantivo

	Ununombro	Multenombro
maskla genro	o trono	os tronos

1. trono