okulo

Esperanto

 Substantivo

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	okulo	okuloj
Akuzativo	okulon	okulojn

okulo

Elparolo

• IFA:  oˈkulo 

Sono :

(

lingvo -eo-

)

(dosiero)

Signifoj

1. (anatomio) percepta organo, kiu utiligas lumon por imagi bildon de la ĉirkaŭaĵo

Deveno

el la latina vorto " oculus " ^→ la

Tradukoj

   

angla: eye → en [elparolu: aj] araba: عين → ar ina (ʿayn) ĉinaĉina: 眼 → zh yǎn germana: Auge → de neŭtra hispana: ojo → es vira hungara: szem → pl indonezia: mata → id japana: 目 → ja め Kotavao: ita latina: oculus → la vira

litova: akis → lt ina pola: oko → pl neŭtra rusa: глаз → ru vira [elparolu: glaz], око → ru neŭtra [elparolu: Oka] Sanskrito: अक्षि neŭtra (ak.si) Solresolo: d'oremire svahila: jicho sveda: öga → sv turka: göz → tr vjetnama: mắt → vi

Referencoj kaj literaturo

• Majstro, la Esperanta multlingva tradukvortaro: „okulo“.