obliegen
Substantivo, neregula
redaktiTempo | Persono | Vortformo |
---|---|---|
As-tempo | ich | obliege |
du | obliegst | |
er, sie, es | obliegt | |
Is-tempo | ich | oblag |
Participo 2 | oblegen | |
Subjunktivo 2 | ich | obläge |
U-modo | Ununombro | — |
Multenombro | — | |
Helpa verbo | sein | |
Ĉiuj aliaj formoj: obliegen (konjugacio) |
Silabseparo |
- ob·lie·gen, preterito: ob·lag, participo: ob·le·gen
Elparolo |
- IFA: ɔpˈliːɡən , ɔpˈliːɡn̩, , preterito: ɔpˈlaːk , participo: ɔpˈleːɡən , ɔpˈleːɡn̩
.Sono : ( lingvo -de- ) (dosiero)
,( lingvo -de- ) (dosiero)
, preterito:Sono : ( lingvo -de- ) (dosiero)
, participo:Sono : ( lingvo -de- ) (dosiero) Sono : ( lingvo -de- ) (dosiero)
Signifoj |
- sin okupi, (sich widmen) sin dediĉi, (es obliegt ihm) estas lia tasko
Sencparencaj vortoj |
- [1] zufallen
Ekzemploj |
- [1] Ihm obliegt die Sorge für die Familie.
- [2] Sie hatte der Musik oblegen, alles andere war unwichtig.
- [2] „Zur Zeit, da ich auf der Universität im fetten Bologna meinen Studien oblag, ward das Volk der Stadt verführt und kam in derartige Aufregung, daß es sich in einer Empörung gegen seinen Herrn erhob.“[1]
Vortfaradoj kaj vortgrupigadoj |
Referencoj kaj literaturo |
- [1, 2] Germana vortaro de Jakob kaj Wilhelm Grimm (Deutsches Wörterbuch von Jacob und Wilhelm Grimm) „obliegen“.
- [1, 2] Digitales Wörterbuch der deutschen Sprache „obliegen“
- [1] canoo.net „obliegen“
- [1] Uni Leipzig: Wortschatz-Lexikon „obliegen“.
Fontoj kaj citaĵoj |
- ↑ Projekt Gutenberg-DE: „Der keusche Liebhaber“, Anonym (Frankreich), Deutsche Übersetzung (1907): Alfred Semerau