Esperanto redakti

  Antaŭfiksaĵo redakti

  1. esprimas malgrandecon de la kvalito, speco aŭ skalo de la radiko

Rimarkoj: tiu uzo estas pseŭdo-antaŭfiksaĵa, ĉar oficiale et estas postfiksao

 Deveno
de la postfiksaĵo -et-
 Elparolo
/et/ antaŭ vokaloj k la plejparto da konsonantoj, kaj /ed/ antaŭ /b d ĝ g z ĵ/[1]
 Vortfaradoj kaj vortgrupigadoj
etanima
etburĝo
etfingro
etgrajna (fotografaĵo)
etkomerco
etplanedo
etskale
etsono
etŝpura
 Vidu ankaŭ
 Fontoj kaj citaĵoj
  1. "Ĉe senpera sinsekvo de konsonantoj voĉa kaj senvoĉa, neevitebla estas la sonkonformigo de unu el ili. Tiel oni prononcas proksimume: apsolute (absolute), ogdek (okdek), egzisti (ekzisti), lonktempe (longtempe), glafsonoro (glavsonoro) ktp. Ĉar tiu asimilado de unu konsonanto al la sekvanta (t.n. regresiva) estas konata de tre multaj lingvoj, gi estas tolerebla ankaŭ en E-o."
    Kálmán Kalocsay kaj Gaston Waringhien. Plena Analiza Gramatiko de Esperanto. Kvina korektita eldono. — Roterdamo, 1980. §17 Sonoj kaj literoj.