duno

Esperanto

 Substantivo

duno

Deveno

De la franca dune, el la kelta dun, "monteto".

Signifoj

1. (geografio) montforma sablamaso, ofta en dezertoj kaj marbordoj, formata de ventaj procezoj kaj pro ties agado konstante tranformiĝanta kaj moviĝema

Liter-reordigoj

• donu, nudo, ondu

Vidu ankaŭ

• dezerto, sablo

Tradukoj

   

angla: dune → en franca: dune → fr hispana: duna → es nederlanda: duin → nl

pola: wydma → pl portugala: duna → pt volapuko: hul → vo

Referencoj kaj literaturo

•  duno