Esperanto redakti

  Verbo redakti

Tenso Estinteco Estanteco Estonteco
Indikativo avertis avertas avertos
Adjektiva aktiva participo avertinta avertanta avertonta
Adjektiva pasiva participo avertita avertata avertota
Substantiva aktiva participo avertinto avertanto avertonto
Substantiva pasiva participo avertito avertato avertoto
Adverba aktiva participo avertinte avertante avertonte
Adverba pasiva participo avertite avertate avertote
Moduso
Infinitivo averti
Volativo avertu
Kondicionalo avertus
  1. antaŭsciigi kaj atentigi iun pri io, kun ordinare negativa valoro
    Gepatroj avertis min ne esperi monon pro miaj malbonaj agoj.
    Ŝi komencis averte krii.
  2. antaŭsciigi kaj atentigi iun pri minacanta danĝero malbono
    Mi vin avertas, ke virino en tia stato estas kapabla je ĉio.
    Kiu minacas, tiu avertas.
    Ni forgesas averton, ni memoras la sperton.
    Oni starigis avertan tabulon, kiu savos homojn kontraŭ enfalo en la kavon.
  3. malkonsili, deadmoni iun de io
    Mi avertis ŝin, ke ŝi ne venu.
    Li al mi donis averton ne fari tion.

 Tradukoj
redakti

 Referencoj kaj literaturo