ĝemelo

Esperanto

Deveno

El la hispana, gemelo.

 Substantivo

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	ĝemelo	ĝemeloj
Akuzativo	ĝemelon	ĝemelojn

1. (gramatiko) Ĉiu el la idoj naskitaj de la sama akuŝo.

Samsencaĵoj

1. dunaskito

Kontraŭvortoj

Derivaĵoj

Vidu ankaŭ

Tradukoj

   

angla: twin → en armena: երկվորյակ → hy bosnia: suprug → bs ĉeĥa: dvojče → cs dana: tvilling → da estona: kaksik finna: kaksonen → fi franca: jumeau → fr frisa: twilling galega: xemelgo → gl germana: Zwilling → de greka: δίδυμος → el finna: kahden hengen huone → fi hispana: gemelo → es hungara: iker → hu islanda: tvíburi → is Ido: jemelo → io indonezia: kembar → id itala: gemello → it

jida: צווילינג → yi kataluna: bessó kroata: blizanac → hr latina: geminus → la makedonia: близнак nederlanda: tweeling → nl norvega: tvilling → no pola: bliźniak → pl portugala: gêmeo → pt rumana: geamăn → ro rusa: близнец → ru serba: близанац → sr slovena: dvojček → sl svahila: pacha sveda: tvilling → sv turka: çift → tr ukraina: близнюк → uk volapuko: telädan → vo

Referencoj kaj literaturo

• ĝemelo
•  ĝemelo