|
|
- hispana: [1] agarrar → es; agarrarse del moño - taŭzi la harojn unu la alian; alborotar: el viento alborotó el pelo - la vento taŭzis la harojn; desbaratar: el viento desbarató su agarrar, la vento malordis (distaŭzis) ŝian har-aranĝon;
desgreñado hartaùzita, malkombita: una mujer desgreñada, hartaùzita virino.
desgreñar taùzi la harojn, malkombi • —se taùziĝi (los cabellos)
desgreñar taùzi al si: la niña se desgreñó, la infanino taùzis al si la harojn
desmelenado kun distaùzitaj haroj.
desmelenar distaùzi la harojn de • —se Fig. Fam. senbridigi sin
desorden con el pelo en desorden, kun malkombitaj, malordaj, distaùzitaj haroj
despeluzar despeluznar malkombi, distaùzi (los cabellos)
greña distaùzitaj haroj
melena Pl. distaùzitaj haroj.
tirar tirarse del moño, taùzi sin reciproke la harojn; tiri la harojn unu la alian
tirar tirarse del moño, taùzi sin reciproke la harojn; tiri la harojn unu la alian
zamarrear taùzi: los policías zamarrearon al ladrón, la policanoj taùzadis la ŝteliston.
zorro Fig. Fam. estar hecho unos zorros, esti distaùzita.
|