Angla substantivo
English noun
SingularoPluralo
rebukerebukes

 Signifoj
redakti
  1. riproĉo; admono
 Ekzemploj
  1. [Marcus Zamenhof] taught the virtues of industry, obedience and punctuality by rebuke and chastisement.[1]

 Tradukoj
redakti
Por [1] vidu tradukojn sub riproĉo 
Tempo Persono Vortformo
Simple present I, you, they rebuke
he, she, it rebukes
Simple past   rebuked
Present participle   rebuking
Past participle   rebuked
 Silabseparo
re·buke
 Prononco
Sono :(lingvo -en-,
dialekto -US-
)
(dosiero)

 Signifoj
redakti
  1. riproĉi; admoni
 Referencoj kaj literaturo
 Fontoj kaj citaĵoj
  1. Boulton, Marjorie