krispo

Esperanto

 Substantivo

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	krispo	krispoj
Akuzativo	krispon	krispojn

1. Kolumo, simpla aŭ duobla, el plisita aŭ rondfaldetita amelita tolo aŭ punto, surmetita de viroj en la 16a-17a jarcento, kaj de virinoj en pli modernaj tempoj.

   Ĉirkaŭ lia kolo estis granda krispo el blanka rigida tolo.

   Mi ne ŝatas ĉi tiun krispan ŝtofon.

   Vento krispigis la akvon.

   Mi krispigis miajn harojn per krispigiloj.

   La ondoj krispiĝis.

Tradukoj

   

angla: ruff → en, ruffle → en franca: fraise → fr germana: Krause → de, Gekröse → de

pola: kreza → pl rusa: брыжи → ru, брыжейка → ru, курчавость → ru

Referencoj kaj literaturo

• krisp
•  "reta-vortaro.de" krispo