Esperanto redakti

  Substantivo redakti

Kazo Ununombro Plurnombro
Nominativo kranko krankoj
Akuzativo krankon krankojn
 Vorterseparo
krank/o

 Signifoj
redakti

[1] Ⓣ Fera aŭ ligna peco, dufoje ortangule fleksita, fiksita je la fino de akso k servanta por doni al ĝi turnomovon: turni krankon; ekfunkciigi motoron per kranko; per kulisa kranko oni transformas kontinuan rotacian movon en rektlinian alternan movon; mankranko, krankborilo. ☞ akso, ŝafto.
 Ekzemploj
 Derivaĵoj
[1]
 Frazaĵoj
[1]
 Derivaĵoj
[1]

 Tradukoj
redakti

 Referencoj kaj literaturo
 Fontoj kaj citaĵoj