koto

Esperanto

 Substantivo

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	koto	kotoj
Akuzativo	koton	kotojn

1. Tero, polvo, miksita kun akvo, sur strato, vojo kaj simile:

   Li havas koton ĉe siaj ŝuoj.

   Kaldrono ridas pri poto kaj mem estas kota.

   Kotisto balaas la stratojn.

   Nia aŭto enkotiĝis.

   Bonvolu senkotigi viajn ŝuojn, ĉar mi ĵus ordigis la hejmon.

2. Tiu akvita polvo, rigardata kiel malpuraĵo aŭ malpurigaĵo.

   Amaso da koto estis ĵetita sur lin.

   Kiu ludas kun koto, malpurigas la manojn.

   Ne kotas besto en sia nesto.

Tradukoj

   

angla: dirt → en franca: boue → fr germana: Kot → de, Schmutz → de

pola: błoto → pl rusa: грязь → ru

Referencoj kaj literaturo

• Majstro, la Esperanta multlingva tradukvortaro: „koto“.

Referencoj kaj literaturo

• kot
•  koto