ofico
Esperanto redakti
Substantivo
redakti
ofico
| Kazo | Ununombro | Plurnombro |
|---|---|---|
| Nominativo | ofico | oficoj |
| Akuzativo | oficon | oficojn |
- Okupo, profesio, konsistanta en plenumo de publika aŭ privata servado.
- Li plenumas oficon de kasisto.
- Granda ofico - grandaj zorgoj.
- Vi devas surmeti ofican uniformon.
- Mi devas ofici ĝis la sesa vespere.
- En nia oficejo laboras plejparte virinoj.
- Mi demandos pri tio bankan oficiston.
- La tuta oficistaro estas invitata al la festo.
- Hodiaŭ enoficiĝis nova prezidento en nia lando.
- Mi ne havas monon por vojaĝo, ĉar mi estas senofica nun.
Tradukoj
redakti
 | Referencoj kaj literaturo |
