obei

Esperanto

Verbo

 obe + i ( eo , VE )

Tenso	Estinteco	Estanteco	Estonteco
Indikativo	obeis	obeas	obeos
Adjektiva aktiva participo	obeinta	obeanta	obeonta
Adjektiva pasiva participo	obeita	obeata	obeota
Substantiva aktiva participo	obeinto	obeanto	obeonto
Substantiva pasiva participo	obeito	obeato	obeoto
Adverba aktiva participo	obeinte	obeante	obeonte
Adverba pasiva participo	obeite	obeate	obeote
Moduso
Infinitivo	obei
Volativo	obeu
Kondicionalo	obeus

Signifoj

1. (transitiva) agi laŭ ies volo aŭ difinita leĝo, regulo aŭ devo

Tradukoj

   

angla: obey → en

indonezia: mematuhi → id, menaati → id sveda: lyda → sv

Vortfaradoj kaj vortgrupigadoj

(neniuj)

Referencoj kaj literaturo

•  obei
• Ĉefred. G. Waringhien, Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV), SAT: Paris, 2005 -- kapvorto "obei".