[1] Josefo está hablando en sus Antigüedades (20, 9, 200) del sumo sacerdote Ananus cuando de repente, en mitad del párrafo y como si tal cosa, se cuela la Puta falsaria para agregar que Ananus manda traer a Jacobo ante el Sanedrín para acusarlo y hacerlo apedrear: “y trajeron ante ellos al hermano de Jesús el llamado Cristo, cuyo nombre era Jacobo” (και παραγαγων εις αυτο τον αδελφον Ιησου του λεγομενου Χριστου, Ιακοβος ονομα αυτωι).[1]
→Jozefo estas parolanta en siaj Antikvaĵoj (20, 9,200) pri la moŝta pastro Ananus kiam tuj subite, meze de la alineo kaj kvazaŭ ajna okazantaĵo, enŝteliĝas la putina falsantino por aldoni, ke Ananus ordonas alporti Jakobon antaŭ la sinedrion por lin akuzi kaj ŝtonumigi: „kaj ili alportis antaŭ ili la fraton de Jesuo la nomata Kristo, kies nomo estis Jakobo” (και παραγαγων εις αυτο τον αδελφον Ιησου του λεγομενου Χριστου, Ιακοβος ονομα αυτωι, kai paragagon eis aito ton adelfon Iesoi toi legomenoi Ĥristoi, Iakobos onoma aitoi).
