kristanismo meskostumo, t.e. senmanika supervesto, kiun la celebranto surmetas ĉe meso, kun koloro difinita laŭ la tagfesto.

Ekzemploj
[1] Porque debo decir que con mis dos hermanos (los que tenía entonces pues después fueron muchos), obsesionados por la magia del ritual, por la pompa del culto, vestidos con largas batas de baño que trocaba nuestra imaginación en sotanas, con blancas albas que eran sábanas, con sobrepellices y casullas que eran jirones de trapo, celebrábamos solemne misa de tres padres.[1]
Ĉar mi diru, ke kun miaj du fratoj (havitaj tiam, tial ke poste ili multiĝis), obsedataj de ritmagio, de kultpompo, vestitaj per longaj banmanteloj, kiujn nia imagado ŝanĝis en sutanojn, kun blankaj ĝispiedvestoj, kiuj estis litotukoj, kun ĥorjupoj kaj meskostumoj, kiuj estis ĉifonaĵoj, ni celebris solenan tripastran meson.
  1. Fernando Vallejo. Los días azules. — Bogoto, 1985, p.