paroli pri iu aŭ io, ne uzante la propran nomon aŭ vorton, sed iel komprenigante, pri kiu aŭ kio temas: aludante la antikvan ŝercon, ke hebrea familiestro sin tenas en tiu vespero kiel reĝo, li diris al ŝi.
«Ĝoju mia reĝino!»; ŝi aludis pri la familia filo, kiu devas demandi […]; la artikolo klare aludas la ĵusan skandalon; mi ne volas ĉi tie aludi la okazintaĵojn interne de la komitato; (f) tiu nezorge ligita kravato aludis la liberecon de la kampara vivo.
sciante jam bone la intencatan rolon de s-ro de B., li eĉ per unu vorto ne aludis al mi, ke tiu ne povas esti mia reprezentantoZ; kelkaj aludadis, ke la rabeno edziĝis je sia edzino ĝuste pro la mono; doni signon per la okulo kaj aludi per siaj piedoj.
Verbo
redakti
