spiti

Esperanto redakti

Verbo redakti

Tenso	Estinteco	Estanteco	Estonteco
Indikativo	spitis	spitas	spitos
Adjektiva aktiva participo	spitinta	spitanta	spitonta
Adjektiva pasiva participo	spitita	spitata	spitota
Substantiva aktiva participo	spitinto	spitanto	spitonto
Substantiva pasiva participo	spitito	spitato	spitoto
Adverba aktiva participo	spitinte	spitante	spitonte
Adverba pasiva participo	spitite	spitate	spitote
Moduso
Infinitivo	spiti
Volativo	spitu
Kondicionalo	spitus

Abelujon ne incitu,
amason ne spitu.

Signifoj
redakti

(transitiva) intence aŭ eĉ plezure kontraŭstari ies volon, ne timante aŭ eĉ volante batali

Ekzemploj

[1] Pli facile estas eviti, ol spiti.^[1]

[1] La kverko diris: Mi spitas al la uragano.^[2]

[1] Kiam ni la mankon de abonantoj spitis […]^[3]

[1] (figursenca) Laĉo da koraletoj ĉirkaŭis la kolon, kvazaŭ spitante la truojn k la flikojn de la talivesto^[4].

[1] Spitante ĉiujn obstaklojn – antaŭjuĝojn, ŝovinismojn, militojn, misprezentojn, rektajn malpermesojn – la Internacia Lingvo traboris al si la vojon en ĉiujn partojn de la mondo, penetris en ĉiujn sociajn tavolojn, konstante riĉiĝadis per nova kultura enhavo kaj paralele daŭre interne evoluadis.^[5]

Proverboj

Abelujon ne incitu, amason ne spitu.

Samsencaĵoj

defii, provoki, kontraŭstari

Derivaĵoj

forspiti ironie forpermesi kontraŭulon: ĉiujn siajn malamikojn li forspitas''El la Hebrea Biblio (Malnova Testamento) laŭ la Londona Biblio.
spite, ke