senso

Esperanto

sens + o

 Substantivo

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	senso	sensoj
Akuzativo	senson	sensojn

1. sentumo Korpa kapablo de la animaloj (inkluzive homon), pli malofte de vegetaĵoj, per kiu ili ricevas sciigojn pri iaj elementoj, fizikaj aŭ kemiaj, de la ekstera medio, de la interno de la korpo kaj de ties ekvilibro en la spaco; kapablo percepti ion kvazaŭ per iu senso.

   Homo havas la jenajn sensojn: vidsenson, aŭdsenson, tuŝsenson, flarsenson kaj gustosenson.

   Ĉu vi sensas la fetoron?

   Gusto estas specifa sensaĵo, kiu estiĝas post ekscito de specifaj organoj de la buŝo per la kontakto de likvaj aŭ solveblaj substancoj.

   Kiam du pikoj estas tro proksimaj unu de alia, ilia aparteco ne plu estas sensebla.

   La ĉefaj sensorganoj estas la okulo kaj la orelo.

   Via infano havas orelon sensivan por la muziko.

   Simptomoj de tiu malsano estas doloro kaj sensiveco de la nervo.

   Ĉe malalta temperaturo la haŭto iĝas nesensiva.

Samsonaĵoj:

• senco (je multaj naciaj akĉentoj)

Tradukoj

   

angla: sense → en hispana: sentido → es franca: sens → fr

germana: Sinn → de itala: senso → it portugala: sentido → pt

Referencoj kaj literaturo

• sens
•  senso