Esperanto redakti

  Substantivo redakti

 Signifoj
redakti

[1] Ĉeso de agado: la fino de kantado; meti finon al ĉiuj malkompreniĝoj kaj disputoj [12]; meti finon al ĉiuj suspektoj kaj malĝustaj famoj [13]; (figure) (arkaismo) Cezaro havis malfeliĉan finon (morton)
[2] Lasta parto de io, en tempo aŭ spaco: por esprimi direkton, ni aldonas al la vorto la finon „n“; [14] de unu fino de la tero ĝis la alia fino [15]; de la komenco ĝis la fino [16]; la fino de libro, de kanto; loĝi en la fino de la mondo (loĝi tre malproksime) PrV; la du finoj (ekstremaĵoj) de bastono; ŝi kunpremis en ambaŭ manoj la finojn de la tuko Marta ; la finetoj de ŝiaj piedoj [17]; venis fino al mia latino (farinte ĉion, kion mi povis, mi tamen ne povas eliri el embaraso) PrV; bona vino al la fino (plej bona venas laste) PrV; je la fino de la monato.
 Samsencaĵoj
ekstremo, vespero, vosto

 Tradukoj
redakti

 Referencoj kaj literaturo