::6. por fini vorton ellasante ties finon: en la jaro 18—, mi logis en la urbo G—.''
::7. por signi ‘ĝis’ inter du datoj: ''en la jaroj 1885—1900.''
:::{{Rim.}} III. Kelkaj verkistoj uzas haltostrekon por signi, ke la vortordo estas inversa, aŭ, ke el la frazo mankas la predikato: ''min vekis matene — siaj kisoj; via domo havas tegmenton tegolan kaj la mia - ŝindan[[ŝindo|ŝinda]]n.'' Tia uzo estas tute superflua kaj ankau misefekta, car ĝi donas fortan emfazon al vorto ne bezonanta tian. Plejofte oni bezonas tiaokaze nenian interpunkcion; la supraj frazoj, ekzemple, tute ne estas malpli klaraj sen la haltostreko. Tamen, se en senpredikata frazo apudiĝas subjekto kaj adjektiva predikativo, oni sentas la neceson de interpunkcio, ĉar sen ĝi la [[predikativo]] ŝajnus [[epiteto]]. Tiaokaze prefere oni uzu simplan komon, kaj, se ekzistas kroma komo, oni metu anstataŭ tiu punktokomon: ''la granda tablo estas bruna; la malgranda, blanka; la tempoj estas grandaj; la homoj, malgrandaj.'' Aŭ, oni uzu inverson: ''grandaj estas la tempoj, malgrandaj la homoj.''
:::Rim. III. En la matematiko, la haltostreko signas subtrahon: 8 — 2 = 6.
