spico

Esperanto

 Substantivo

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	spico	spicoj
Akuzativo	spicon	spicojn

spic + o

Signifoj

1. ((biologio), (spico), (kuirarto), (manĝaĵo)) substanco aroma kun forta gusto (pli-malpli akra aŭ acida) vegetaĵa, aldonata al manĝaĵoj por ilin fari pli bongustaj

   Kiun spicon vi aldonis al via ege bongusta plado?

   Al farun' malbonspeca ne helpos la spico.

   Kreskaĵoj eligis spican odoron, ke mi eĉ komencis terni.

   Ne spiciĝas manĝo de mastrina beleco.

   Ĉi tiu spicaĵo tre taŭgas al viando.

   En tiu spicejo eblas aĉeti plej diversajn spicojn.

   Donu al mi la spicujon, mi volas spici la supon.

   Vidu ankaŭ: aromaĵo, herbo, kondimento

Tradukoj

   

angla: spice → en franca: épice → fr germana: Gewürz → de

pola: przyprawa → pl, korzenie → pl rusa: пряность → ru sveda: krydda → sv

Referencoj kaj literaturo

• spic
•  spico