honto

Esperanto

Substantivo

 hont + o ( eo , SB )

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	honto	hontoj
Akuzativo	honton	hontojn

Deveno

el la franca vorto " honte " ^→ fr

Signifoj

1. malagrabla sento, kaŭzita de la konscio pri malhonesta aŭ malbona ago, pri maldeca stato

   Mi ruĝiĝis de honto.

Tradukoj

   

afrikansa: skaamte → af angla: shame → en franca: honte → fr

germana: Schamgefühl → de Kotavao: kinokuca sveda: skam → sv komuna

Referencoj kaj literaturo

•  honto
• Ĉefred. G. Waringhien, Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV), SAT: Paris, 2005 -- kapvorto "honto".
• Kazimierz Bein, Kabe, Vortaro de Esperanto, 1910