duko

Esperanto

Substantivo

 duk + o ( eo , SB )

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	duko	dukoj
Akuzativo	dukon	dukojn

Signifoj

1. (historio) aristokrato kun rango inter markizo kaj princo

Derivaĵoj

dukino

fine, mia kara Matildo, morgaŭ vi estos dukino de Blasano

dukujo

Feŭdo aŭ regno rajtiganta sian posedanton je la duka titolo: oni ofte konsideras lin (Rollon), erare, la 1-a duko de Normandio kaj fondinto de la dukujo de Normandio, sed li neniam portis la titolon „duko de Normandio“.

Tradukoj

   

angla: duke → en hispana: duque → es

itala: duca → it rumana: duce → ro rusa: герцог → ru vira, князь → ru vira

Vortfaradoj kaj vortgrupigadoj

(neniuj)

Referencoj kaj literaturo

•  duko
• Ĉefred. G. Waringhien, Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV), SAT: Paris, 2005 -- kapvorto "duko".
• La Simpla Vortaro, „duko“.
• Majstro, la Esperanta multlingva tradukvortaro: „duko“.
• Tatoeba, la fraza tradukvortaro, frazoj kun tradukoj al aliaj lingvoj "duko"