bismuto

Esperanto

 Substantivo

Nominativo	bismuto
Akuzativo	bismuton

Deveno

probable el la germana vorto " Wismuth " ^→ de (= blanka amaso)

Signifoj

1. (kemia elemento) rompebla metalo hele griza kaj iomete ruĝa, kiu kristaliĝas facile, kun atomnumero 83 kaj simbolo Bi

Vidu ankaŭ

Sep kemiaj elementoj: oro (Au) | hidrargo (Hg) | talio (Tl) | plumbo (Pb) | bismuto (Bi) | polonio (Po) | astato (At)

Tradukoj

   

franca: bismuth → fr

Kotavao: bismutel

Referencoj kaj literaturo

• Majstro, la Esperanta multlingva tradukvortaro: „hidrargo“.

portugala

 Substantivo

	Ununombro	Multenombro
maskla genro	o bismuto	os bismutos

Elparolo

• IFA:  /biʃmutʊ/ 

1. bismuto