Vidu ankaŭ (ĉiuj lingvoj): , a-, a, A

Esperanto redakti

  Sufikso redakti

Kazo Ununombro Plurnombro
Nominativo -a -aj
Akuzativo -an -ajn

 Signifoj
redakti

  1. montras ke vorto estas adjektivo, se la radikalo jam estas adjektiva tiam la -a estas balasta, sed se la radikalo estas neadjektiva, la finaĵo -a adjektivigas ĝin
  2. pseŭdo-finaĵo de iuj adjektivoj el la tabelvortoj (ia, kia, tia, ĉia, nenia)
 Deveno
La adjektiva -a kaj substantiva -o de Esperanto venas el la inseksa -a kaj maskla -o de la itala lingvo, kiuj havas malsamajn signifojn. Sed la Esperanta aranĝo trovas paralelon ĉe la itala frazo la mano destra "la mano dekstra".
 Derivaĵoj

hungara redakti

  Sufikso redakti

 Signifoj
redakti

  1. finaĵo kiu kreas triapersonan posedan rilaton (unu posedanto, unu posedaĵo) ria, lia, ŝia, ĝia
    Egy tárgyaAĵo estas lia.
    Neki van házaŜi havas domon.
 Samsencaĵoj
  1. (uzataj post vokaloj) -ja, -va
 Esprimoj (parolturnoj)
  1. -nak/-nek van -a (= havi)

Kotavao redakti

  Sufikso redakti

 Elparolo
IFA a 

 Signifoj
redakti

  1. sufikso per kiu oni nomas nombran kolektivon (sur la radikalo de nombro)

  Sufikso redakti

 Signifoj
redakti

  1. vokalo por la sonharmonia referenco al la vortoj, kiuj finiĝas per "a"
 Referencoj kaj literaturo

sveda redakti

Sufikso redakti

  -a ( sv , UF )

 Signifoj
redakti

  1. sufikso kiu kreas verbojn el substantivoj, aŭ verbojn el sensignifa radiko
    dans -> dansa
    danci -> danco
    ryk -> ryka
    sensignifa -> fumi
  2. sufikso kiu kreas lingvonomojn
    indonesisk -> indonesiska
    indonezia -> indonezia lingvo; (la) indonezia
  3. fleksia sufikso kiu kreas pluralon kaj difinan formon de adjektivoj
    stor -> stora
    granda -> grandaj; la granda
 Vortfaradoj kaj vortgrupigadoj